"Czego nam nie wolno w parkach narodowych"
Należy wskazać, iż w artykule błędnie wskazano, iż obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 został wprowadzony ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm.) - dalej ustawa OOŚ. Departament podkreśla, iż powyższy obowiązek został wprowadzony w 2004 roku, na mocy art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Do czasu wejścia w życie ustawy OOŚ powyższa ocena dokonywana była w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.
Odnosząc się do podniesionej w artykule kwestii ograniczeń i zakazów, należy wskazać, iż podstawowym zapisem ograniczającym inwestowanie na terenie obszarów Natura 2000 jest art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, zgodnie z którym zabrania się podejmowania działań mogących, osobno lub w połączeniu z innymi działaniami, znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000, w tym w szczególności pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych lub siedlisk gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony wyznaczono obszar Natura 2000, bądź wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, lub pogorszyć integralność obszaru Natura 2000 albo jego powiązania z innymi obszarami.
Odnosząc się do czasu trwania postępowania w sprawie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 Departament wskazuje, iż w tej kwestii wiele zależy od jakości przedstawionej przez inwestora dokumentacji, w postaci raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000. Wspomniana procedura wydłuża się w przypadku, kiedy ww. dokumentacja posiada braki i konieczne jest wzywanie do ich uzupełnienia.
W odniesieniu do kwestii braku specjalistów uprawnionych do sporządzenia wspomnianego raportu należy wskazać, iż w chwili obecnej do sporządzania raportów o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 nie są wymagane żadne uprawnienia.
Rzecznik prasowy
Monika Jakubiak
"Czego nam nie wolno w parkach narodowych"
ZAKAZY
Przebywając na obszarach chronionych, musimy przestrzegać obowiązujących tam reguł. Kary za ich łamanie mogą być bardzo wysokie.
W 23 parkach narodowych (a tylko Tatrzański Park Narodowy odwiedza rocznie ponad 2,5 mln turystów) obowiązują szczególne regulacje. Dyrektor parku może wyznaczać miejsca udostępniane odwiedzającym oraz maksymalną liczbę osób mogących w nich przebywać. Ma także prawo pobierać opłaty za wstęp do parku lub na niektóre jego tereny i to on ustala ich wysokość. Opłaty mogą być też wprowadzone, zarządzeniem regionalnego dyrektora ochrony środowiska, za wstęp do któregoś z 1300 istniejących w Polsce rezerwatów przyrody.
Dozwolona jest jazda konna, na nartach i na rowerze, ale tylko po określonych trasach. Samochodu można używać jedynie na drogach publicznych i innych do tego wyznaczonych. Psy mogą być wprowadzane na smyczy i w kagańcu, i to tylko wtedy, gdy zezwala nato dyrekcja parku.
Ogólne ustalenia zawiera ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU. nr 92 z 2004 r., poz. 880). Szczegóły znajdują się w zarządzeniach dyrekcji parków wywieszonych np. przy wejściach.
Bursztyn tylko ze sklepu
Również w 120 parkach krajobrazowych oraz na obszarach chronionego krajobrazu mogą być wprowadzone różne zakazy. Nowe budynki (z wyjątkiem stanic wodnych, rybackich i służących gospodarce wodnej) nie mogą np. powstawać w odległości mniejszej niż 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego.
Kłopoty z Naturą 2000
Jakie kary