Dla ochrony wodniczki
20 czerwca 2013 r. w siedzibie Kampinowskiego Parku Narodowego odbyła się zorganizowana przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska konferencja Ochrona obszarów wodno-błotnych i jej uwarunkowania w perspektywie realizacji Krajowego Planu Ochrony Wodniczki.
Potrzeba organizacji konferencji pojawiła się w związku z trwającymi pracami nad przygotowaniem Krajowego Planu Ochrony Wodniczki, który po uzgodnieniu zostanie poddany procedurze zatwierdzenia przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w trybie art. 57 ustawy o ochronie przyrody. Konferencja wpisuje się także w kalendarz wdrażania w Polsce Porozumienia o ochronie wodniczki, które jest prowadzone przez umocowany w Departamencie Ochrony Przyrody Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska Sekretariat Porozumienia.
Spotkanie otworzyła Dyrektor Departamentu Ochrony Przyrody Anna Ronikier-Dolańska, wskazując na znaczenie ochrony wodniczki dla światowej ochrony przyrody. Aby powstrzymać zagrożenie całkowitego wyginięcia tego gatunku ptaka, w kwietniu 2003 r., pod auspicjami Konwencji Bońskiej, zawarte zostało Porozumienie o ochronie wodniczki, którego Polska jest stroną od 13 lipca 2004 r. Polska jest szczególnie odpowiedzialna za ochronę tego gatunku, gdyż posiada największą gniazdującą populację wodniczki w Unii Europejskiej.
Podczas konferencji, w ramach paneli tematycznych omówione zostały: projekt Krajowego Planu Ochrony Wodniczki, dotychczasowe działania na rzecz ochrony wodniczki, projekty dotyczące ochrony mokradeł, w tym ich uwarunkowania realizacyjne, a także zachęty i źródła finansowe dla ochrony mokradeł z uwzględnieniem potrzeb ochrony wodniczki.
Konferencja była dedykowana przede wszystkim regionalnym dyrekcjom ochrony środowiska i parkom narodowym, na których terenie znajdują się istniejące lub potencjalne, historyczne stanowiska wodniczki, a udział w niej wzięli także przedstawiciele Ministerstwa Środowiska oraz wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
Nieoczekiwanie konferencja zyskała wymiar międzynarodowy, goszcząc przebywających w Polsce na badaniach wodniczki przedstawicieli francuskiej organizacji Acrola.
Program
Potrzeba organizacji konferencji pojawiła się w związku z trwającymi pracami nad przygotowaniem Krajowego Planu Ochrony Wodniczki, który po uzgodnieniu zostanie poddany procedurze zatwierdzenia przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w trybie art. 57 ustawy o ochronie przyrody. Konferencja wpisuje się także w kalendarz wdrażania w Polsce Porozumienia o ochronie wodniczki, które jest prowadzone przez umocowany w Departamencie Ochrony Przyrody Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska Sekretariat Porozumienia.
Spotkanie otworzyła Dyrektor Departamentu Ochrony Przyrody Anna Ronikier-Dolańska, wskazując na znaczenie ochrony wodniczki dla światowej ochrony przyrody. Aby powstrzymać zagrożenie całkowitego wyginięcia tego gatunku ptaka, w kwietniu 2003 r., pod auspicjami Konwencji Bońskiej, zawarte zostało Porozumienie o ochronie wodniczki, którego Polska jest stroną od 13 lipca 2004 r. Polska jest szczególnie odpowiedzialna za ochronę tego gatunku, gdyż posiada największą gniazdującą populację wodniczki w Unii Europejskiej.
Podczas konferencji, w ramach paneli tematycznych omówione zostały: projekt Krajowego Planu Ochrony Wodniczki, dotychczasowe działania na rzecz ochrony wodniczki, projekty dotyczące ochrony mokradeł, w tym ich uwarunkowania realizacyjne, a także zachęty i źródła finansowe dla ochrony mokradeł z uwzględnieniem potrzeb ochrony wodniczki.
Konferencja była dedykowana przede wszystkim regionalnym dyrekcjom ochrony środowiska i parkom narodowym, na których terenie znajdują się istniejące lub potencjalne, historyczne stanowiska wodniczki, a udział w niej wzięli także przedstawiciele Ministerstwa Środowiska oraz wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
Nieoczekiwanie konferencja zyskała wymiar międzynarodowy, goszcząc przebywających w Polsce na badaniach wodniczki przedstawicieli francuskiej organizacji Acrola.
Program
