Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Poznaniu i Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska wykorzystały wszystkie możliwości do wstrzymania kontrowersyjnej – i w przekonaniu organów prowadzonej niezgodnie z prawem – inwestycji realizowanej w Stobnicy w gminie Oborniki znanej jako „zamek w Stobnicy”.

 

RDOŚ w Poznaniu wyraża sprzeciw

 

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Poznaniu w wyniku wznowienia postępowania w sprawie warunków prowadzenia robót dla przedsięwzięcia polegającego na budowie tzw. zamku w Stobnicy, decyzją z 26 kwietnia 2019 r., uchylił swoją decyzję ostateczną z 6 maja 2015 r. określającą warunki prowadzenia robót dla przedmiotowego przedsięwzięcia i wniósł sprzeciw wobec jego realizacji.

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska 31 lipca 2019 r. utrzymał w mocy decyzję RDOŚ w Poznaniu z dn. 26 kwietnia 2019 r.

Następnie wskutek zaskarżenia decyzji GDOŚ przez inwestora, WSA w Warszawie wyrokiem z dn. 11 marca br. uchylił decyzję GDOŚ.

30 czerwca br. GDOŚ złożył skargę kasacyjną od wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

 

Inwestor przekazał niepełne informacje dotyczące planowanej inwestycji

 

Zasadniczym problemem dotyczącym budowy zamku w Stobnicy jest brak wskazania przez inwestora w procesie decyzyjnym (dec. z art. 118 UOP, ocena oddziaływania na obszar Natura 2000, pozwolenie na budowę) rzeczywistego rozmiaru terenu przekształconego i zakresu ingerencji w środowisko naturalne (nie informowano organów o planach budowy sztucznej wyspy, stanowiącej zaplecze budowy, ani o zamiarze spuszczenia wody ze stawu). Podanie przez inwestora zaniżonej powierzchni przekształconej (1,736 ha), która miała zamykać się w granicach obszaru oznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej umożliwiło autoryzację inwestycji, która w jej rzeczywistym rozmiarze (2,7987 ha) powinna uzyskać decyzję środowiskową. W toku postępowania wznowieniowego ustalono, że obszar realizacji przedsięwzięcia wykracza częściowo poza granice miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz poza obszar pierwotnie deklarowany dla tej inwestycji.

Zaniżenie przez inwestora deklarowanej powierzchni przekształconej może być uznane za próbę uniknięcia konieczności uzyskania decyzji środowiskowej. Natomiast przemilczenie istotnych szczegółów przedsięwzięcia – w tym konieczności budowy sztucznej wyspy i osuszenia stawu – miało wpływ na dokonane ustalenia merytoryczne przez organ i wskazanie warunków realizacji inwestycji.

 

Gdyby inwestor przekazał pełne dane dot. planowanej inwestycji, RDOŚ w Poznaniu odmówiłby wydania decyzji w trybie art. 118 ustawy o ochronie przyrody i zażądałby uzyskania przez inwestora decyzji środowiskowej.

W wyniku wznowienia postępowania w sprawie warunków prowadzenia robót dla przedsięwzięcia polegającego na budowie tzw. zamku w Stobnicy, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Poznaniu decyzją z 26 kwietnia 2019 r. uchylił swoją decyzję ostateczną z 6 maja 2015 r. określającą warunki prowadzenia robót dla przedmiotowego przedsięwzięcia i wniósł sprzeciw wobec jego realizacji.

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska 31 lipca 2019 r. utrzymał w mocy decyzję RDOŚ w Poznaniu z dn. 26 kwietnia 2019 r.

Następnie wskutek zaskarżenia decyzji GDOŚ przez inwestora, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dn. 11 marca br. uchylił decyzję GDOŚ.

30 czerwca br. GDOŚ złożył skargę kasacyjną od wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

 

GDOŚ nie zgadza się z wyrokiem WSA. „Może być zachętą dla inwestorów do niewykazywania wszystkich okoliczności sprawy”

 

Warto podkreślić, że w uzasadnieniu wyroku WSA zgodził się z oceną RDOŚ w Poznaniu i GDOŚ, że inwestor dokonał zwiększenia powierzchni budowy i że zrobił to nie stosując się do decyzji RDOŚ w Poznaniu. Inwestor przed wydaniem pierwszej decyzji przez RDOŚ w Poznaniu nie przedstawił informacji o faktycznym obszarze terenu, które będzie przekształcał w toku realizacji inwestycji. WSA nie uznał niestety tego faktu za przesłankę wznowieniową. Zatem decyzja GDOŚ została uchylona przez WSA nie ze względów merytorycznych, lecz formalnych.

GDOŚ, nie zgadzając się z wyrokiem WSA, złożył skargę kasacyjną, w której wskazuje m.in., że uznanie przez WSA że ujawnienie istotnych okoliczności sprawy które nie były znane organowi administracyjnemu (szczególnie nie będącemu organem architektoniczno-budowlanym) na etapie wydawania decyzji, nie stanowi przesłanki do wznowienia postępowania, może być zachętą dla inwestorów do niewykazywania wszystkich okoliczności sprawy tak, aby uzyskiwać pozytywne rozstrzygnięcia organów, gdyż i tak po ujawnieniu się prawdziwych okoliczności związanych z inwestycją brak jest możliwości wzruszenia korzystnej dla inwestora decyzji.

 

Natura 2000

 

Pierwotna ocena RDOŚ w Poznaniu (2015 r.) dot. wpływu przedmiotowej inwestycji na obszar Natura 2000 była oparta na danych przekazanych przez inwestora, które następnie okazały się niepełne. Inwestor pominął bardzo istotne okoliczności sprawy, takie jak budowa sztucznej wyspy, czy osuszenie stawu.

Po ujawnieniu nieprawidłowości związanych z przedmiotową inwestycją w 2018 r. Minister Środowiska zawiadomił prokuraturę o możliwości popełnienia przestępstwa.

W 2018 r. GDOŚ przeprowadził kontrolę etapu procesu inwestycyjnego związanego z wydaniem decyzji z art. 118 uop oraz oceną oddziaływania na Obszar Natura 2000. Wskutek ujawnienia w toku kontroli nieprawidłowości zawiadomiono Nadzór Budowlany, Wody Polskie. Na podstawie zaleceń pokontrolnych RDOŚ wznowił postępowanie w sprawie budowy tzw. zamku w Stobnicy i na podstawie już pełnych danych wyraził sprzeciw wobec realizacji inwestycji.