Selery błotne to drobna, niepozorna, przyziemna bylina rozłogowa z rodziny selerowatych. Jest bliskim krewniakiem selerów ogrodowych, pietruszki czy marchwi. W Polsce występuje w izolowanych miejscach poza zwartym zasięgiem, a jrj lokalizacje na Pojezierzu Gnieźnieńskim są najdalej wysuniętymi na wschód. Do dziś zachowało się 13 stanowisk tej rośliny – na Pobrzeżu Szczecińskim, Pojezierzach Zachodniopomorskim, Leszczyńskim i Gnieźnieńskim. W Wielkopolsce rośnie w 9 miejscach i, podobnie jak w całym kraju, jest to jeden z najrzadszych i najbardziej zagrożonych gatunków roślin naczyniowych, umieszczonych w Czerwonej Księdze.

Ze względu na wyjątkową wagę wielkopolskich populacji w ochronie selerów błotnych w Polsce w 2013 r. prof. dr hab. Julian Chmiel z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, na zlecenie Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Poznaniu, opracował „Regionalną strategię zarządzania zasobami selerów błotnych Apium repens (Jacq.) Lag. w Wielkopolsce”.

Do realizacji strategii przystąpiono rok później przy współpracy z Ogrodem Botanicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W listopadzie 2014 r. z 6 stanowisk pobrano łącznie 47 okazów selerów. Przez kolejne dwa lata gatunek namnożono w Ogrodzie Botanicznym, po czym 5, 7 i 9 września br. dokonano jego wsiedlenia na 9 stanowiskach, zarówno istniejących, w ramach zasilenia istniejących populacji, jak i historycznych, gdzie występował jeszcze niedawno. Wsiedlenia przeprowadzono na brzegach jezior, w obrębie umiarkowanie deptanych plaż wykorzystywanych rekreacyjnie. Wszystkie lokalizacje znajdują się na terenie dwóch obszarów Natura 2000 Pojezierze Gnieźnieńskie PLH300026 oraz Ostoja Przemęcka PLH30041, w których selery są przedmiotem ochrony.

Przedsięwzięcie pn.: „Dokumentacje przyrodnicze, monitoring oraz działania ochronne w rezerwatach przyrody i na obszarach Natura 2000” dofinansowane przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Poznaniu.