Od 22 października 2013 r. na terenie rezerwatu przyrody Podzamcze w Bychawie realizowane są zabiegi ochrony czynnej. Prace te mają na celu ograniczenie ekspansji roślinności zielnej, krzewiastej i drzewiastej na obszar murawy kserotermicznej.

Rezerwat przyrody Podzamcze w Bychawie ma powierzchnię 3,40 ha, i został utworzony w 1974 r. w celu ochrony zbiorowisk roślinności kserotermicznej. Naturalna sukcesja prowadzi do zarastania murawy kserotermicznej przez roślinność zielną, krzewiastą i drzewiastą. Proces zarastania pośrednio wywołuje niekorzystne zmiany siedliskowe poprzez zwiększanie uwilgotnienia, ograniczenie dostępu światła słonecznego i zmniejszenie amplitudy temperatur rocznych i dobowych. W wyniku tego procesu cenne gatunki roślin będące celem ochrony rezerwatu ustępują miejsca innym mniej wartościowym zbiorowiskom.

W związku z tym, aby utrzymać siedliska życia wielu rzadkich gatunków występujących na murawach kserotermicznych, konieczne jest prowadzenie zabiegów ochrony czynnej, które polegają na wykaszaniu roślinności zielnej oraz usunięciu jednorocznych odrostów roślinności krzewiastej i drzewiastej przede wszystkim: robinii akacjowej, tarniny, jeżyny, dereni świdwy, kaliny koralowej, klonu zwyczajnego i bzu czarnego. Dodatkowo zaplanowane jest też usunięcie przez wyrwanie z korzeniami, siewek drzew np. brzozy brodawkowatej i sosny zwyczajnej. Natomiast bezwzględnie pozostawiane są płaty cennej wisienki karłowatej oraz krzewy jałowca pospolitego, dzikich róż i berberysu pospolitego. Uzyskana biomasa jest zbierana i wywożona poza teren rezerwatu.

Prace te wykonywane są w ramach projektu "Ochrona siedlisk przyrodniczych i gatunków w rezerwatach przyrody oraz na obszarach Natura 2000 w województwie lubelskim" dofinansowanego przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie.

Ponadto 24 października 2013 r. rezerwaty przyrody Podzamcze został oznakowany tablicami z informacjami o rodzaju i nazwie formy ochrony przyrody.

Instalacja tablic informacyjnych przy granicach rezerwatów przyrody w miejscach szczególnie uczęszczanych (np. przy szlakach komunikacyjnych) przyczyni się do lepszego egzekwowania zakazów obowiązujących na terenie rezerwatów i w związku z powyższym zmniejszenia oddziaływania człowieka na przyrodę.