Zadania ochronne dla 10 mazowieckich rezerwatów przyrody
W listopadzie 2012 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie sporządził zadania ochronne dla kolejnych dziesięciu rezerwatów przyrody, w których ochronie podlegają jedne z najcenniejszych ekosystemów leśnych i torfowiskowych województwa mazowieckiego. Są to rezerwaty: Wilcze Błota, Torfowisko Karaska, Sadkowice, Podjabłońskie, Dąbrowy Seroczyńskie, Dąbrowa Radziejowska, Kawęczyn, Torfowisko Serafin, Jastrząbek, Brwilno. Zadania ochronne, zatwierdzone w formie zarządzeń, będą obowiązywały przez najbliższych pięć lat.
Zadania ochronne mają charakter tymczasowy i sporządza się je do czasu ustanowienia planu ochrony. Mogą być one ustanawiane na rok lub równocześnie na kolejne lata, nie dłużej jednak niż na 5 lat. Wprowadzenie w życie zadań ochronnych podyktowane jest wymogami ochrony przyrody w rezerwacie, eliminacją zagrożeń, które mają negatywny wpływ na cel ochrony.
W rezerwatach Brwilno, Podjabłońskie, Dąbrowy Seroczyńskie, Dąbrowa Radziejowska, Kawęczyn oraz Jastrząbek podstawowym zagrożeniem jest wtórna sukcesja drzew i krzewów na siedliskach dąbrowy świetlistej. W rezerwacie Sadkowice zagrożeniem jest zarastanie muraw kserotermicznych, a w rezerwatach Wilcze Błota, Torfowisko Karaska, Torfowisko Serafin zarastanie torfowisk.
Sukcesja naturalna przyczynia się do ubożenia składu gatunkowego flory, co w konsekwencji może doprowadzić do bezpowrotnej utraty ich walorów przyrodniczych. Procesy te obserwowane są w szczególności na siedlisku świetlistej dąbrowy, gdzie w wyniku wkraczania gatunków ekspansywnych takich, jak np.: grab, leszczyna, dąb czerwony, czeremcha amerykańska następuje zacienianie dna lasu, co prowadzi do zaniku charakterystycznych dla tego siedliska światłożądnych gatunków roślin, takich jak pięciornik biały Potentilla alba, miodunka wąskolistna Pulmonaria angustifolia, pierwiosnka lekarska Primula veris, naparstnica zwyczajna Digitalis grandiflora czy podkolan biały Platanthera biforia. W przypadku torfowisk największym zagrożeniem jest ekspansja brzozy, przyczyniająca się do zwiększenia utraty wody poprzez parowanie, pogłębianie zmian siedliskowych (mineralizacja wierzchniej warstwy torfu) oraz zanik roślinności torfowiskowej, takiej jak np.: turzyca strunowa Carex chordorrhiza, turzyca bagienna C. limosa i rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia.
Dla zachowania właściwego stanu poszczególnych siedlisk niezbędne jest zastosowanie działań z zakresu ochrony czynnej, polegających w głównej mierze na redukcji pojawiających się na ich obszarze ekspansywnych gatunków roślin i prowadzeniu monitoringu oceniającego efekty prowadzonej ochrony.
-------------------------------------
Źródło, RDOŚ w Warszawie
fot. M. Dworak
Zadania ochronne mają charakter tymczasowy i sporządza się je do czasu ustanowienia planu ochrony. Mogą być one ustanawiane na rok lub równocześnie na kolejne lata, nie dłużej jednak niż na 5 lat. Wprowadzenie w życie zadań ochronnych podyktowane jest wymogami ochrony przyrody w rezerwacie, eliminacją zagrożeń, które mają negatywny wpływ na cel ochrony.
W rezerwatach Brwilno, Podjabłońskie, Dąbrowy Seroczyńskie, Dąbrowa Radziejowska, Kawęczyn oraz Jastrząbek podstawowym zagrożeniem jest wtórna sukcesja drzew i krzewów na siedliskach dąbrowy świetlistej. W rezerwacie Sadkowice zagrożeniem jest zarastanie muraw kserotermicznych, a w rezerwatach Wilcze Błota, Torfowisko Karaska, Torfowisko Serafin zarastanie torfowisk.
Sukcesja naturalna przyczynia się do ubożenia składu gatunkowego flory, co w konsekwencji może doprowadzić do bezpowrotnej utraty ich walorów przyrodniczych. Procesy te obserwowane są w szczególności na siedlisku świetlistej dąbrowy, gdzie w wyniku wkraczania gatunków ekspansywnych takich, jak np.: grab, leszczyna, dąb czerwony, czeremcha amerykańska następuje zacienianie dna lasu, co prowadzi do zaniku charakterystycznych dla tego siedliska światłożądnych gatunków roślin, takich jak pięciornik biały Potentilla alba, miodunka wąskolistna Pulmonaria angustifolia, pierwiosnka lekarska Primula veris, naparstnica zwyczajna Digitalis grandiflora czy podkolan biały Platanthera biforia. W przypadku torfowisk największym zagrożeniem jest ekspansja brzozy, przyczyniająca się do zwiększenia utraty wody poprzez parowanie, pogłębianie zmian siedliskowych (mineralizacja wierzchniej warstwy torfu) oraz zanik roślinności torfowiskowej, takiej jak np.: turzyca strunowa Carex chordorrhiza, turzyca bagienna C. limosa i rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia.
Dla zachowania właściwego stanu poszczególnych siedlisk niezbędne jest zastosowanie działań z zakresu ochrony czynnej, polegających w głównej mierze na redukcji pojawiających się na ich obszarze ekspansywnych gatunków roślin i prowadzeniu monitoringu oceniającego efekty prowadzonej ochrony.
-------------------------------------
Źródło, RDOŚ w Warszawie
fot. M. Dworak
