Zakończono prace renowacyjne w rezerwacie przyrody „Czarnia”
W grudniu 2011 r. z inicjatywy Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie wykonano szereg działań mających na celu remont urządzeń znajdujących się na terenie rezerwatu „Czarnia" w powiecie ostrołęckim.
W ramach przeprowadzonych prac odnowione zostały m.in. płotki wiklinowe chroniące trzy stojące sosny bartne, jak również naprawiono zadaszenie nad leżącym pniem sosnowym z barcią. Ponadto wymieniono 30 tablic informacyjnych z napisem „Rezerwat Przyrody", które ustawione są na granicach rezerwatu oraz odrestaurowano konstrukcję nośną głównej tablicy informacyjnej znajdującej się przy drodze wojewódzkiej nr 614.
Warto podkreślić, że znajdujące się w rezerwacie ponad dwustuletnie sosny bartne są jednymi z ostatnich na Mazowszu. To w nich Kurpie hodowali pszczoły, dające miód i inne pożytki, takie jak wosk czy propolis. Równina Kurpiowska charakteryzuje się ubogimi glebami, więc mieszkańcy prowadzili gospodarkę w oparciu o bogactwo lasów. Bartnicy drążyli barcie w pniach drzew o znacznych rozmiarach, przeważnie w sosnach, rzadziej w dębach, następnie cechowano je i odnotowywano w specjalnych księgach. Zawód bartnika cieszył się wysokim poważaniem w społeczeństwie, a władcy nadawali bartnikom przywileje. Obecnie sosny bartne w rezerwacie są już martwe, jednakże, co ciekawe, część z nich jest dalej zamieszkana przez roje pszczół.
Rezerwat przyrody „Czarnia" znajduje się na Równinie Kurpiowskiej. Zachowane tu bogactwo przyrodnicze i historyczne ukazuje pozostałości Puszczy Kurpiowskiej, jest dowodem na panujący tu dawniej związek tutejszej ludności z lasem. Na obszarze rezerwatu można podziwiać charakterystyczny dla tej części Puszczy Zielonej bór sosnowy pochodzenia naturalnego na siedlisku boru świeżego. Ogromnym walorem, rzadko spotykanym w lasach gospodarczych, jest występowanie starodrzewu sosnowego i świerkowego liczącego ponad 160 lat. Występujące tu rośliny to przede wszystkim te związane z siedliskami ubogimi tj. mchy, borówka czarna i brusznica, pszeniec leśny, wrzos zwyczajny, konwalia dwulistna, orlica pospolita, szczawik zajęczy. Można tu znaleźć też rośliny chronione, takie jak konwalia majowa i widłaki.
Zrealizowane w rezerwacie zabiegi są niezbędne, aby utrzymać walory edukacyjne rezerwatu, jak również zabezpieczyć najcenniejsze obiekty chronione - niestety część urządzeń jest niszczonych przez wandali, pozostałe podlegają naturalnym procesom niszczenia. Mamy nadzieję, że włożony wysiłek wielu osób w renowację urządzeń pozwoli zachować wysokie walory historyczne i przyrodnicze rezerwatu tak, aby turyści mogli nadal czerpać radość z przebywania w tym naturalnym skansenie przyrody.
-------------------------------------
Źródło, fot.: RDOŚ w Warszawie
W ramach przeprowadzonych prac odnowione zostały m.in. płotki wiklinowe chroniące trzy stojące sosny bartne, jak również naprawiono zadaszenie nad leżącym pniem sosnowym z barcią. Ponadto wymieniono 30 tablic informacyjnych z napisem „Rezerwat Przyrody", które ustawione są na granicach rezerwatu oraz odrestaurowano konstrukcję nośną głównej tablicy informacyjnej znajdującej się przy drodze wojewódzkiej nr 614.
Warto podkreślić, że znajdujące się w rezerwacie ponad dwustuletnie sosny bartne są jednymi z ostatnich na Mazowszu. To w nich Kurpie hodowali pszczoły, dające miód i inne pożytki, takie jak wosk czy propolis. Równina Kurpiowska charakteryzuje się ubogimi glebami, więc mieszkańcy prowadzili gospodarkę w oparciu o bogactwo lasów. Bartnicy drążyli barcie w pniach drzew o znacznych rozmiarach, przeważnie w sosnach, rzadziej w dębach, następnie cechowano je i odnotowywano w specjalnych księgach. Zawód bartnika cieszył się wysokim poważaniem w społeczeństwie, a władcy nadawali bartnikom przywileje. Obecnie sosny bartne w rezerwacie są już martwe, jednakże, co ciekawe, część z nich jest dalej zamieszkana przez roje pszczół.
Rezerwat przyrody „Czarnia" znajduje się na Równinie Kurpiowskiej. Zachowane tu bogactwo przyrodnicze i historyczne ukazuje pozostałości Puszczy Kurpiowskiej, jest dowodem na panujący tu dawniej związek tutejszej ludności z lasem. Na obszarze rezerwatu można podziwiać charakterystyczny dla tej części Puszczy Zielonej bór sosnowy pochodzenia naturalnego na siedlisku boru świeżego. Ogromnym walorem, rzadko spotykanym w lasach gospodarczych, jest występowanie starodrzewu sosnowego i świerkowego liczącego ponad 160 lat. Występujące tu rośliny to przede wszystkim te związane z siedliskami ubogimi tj. mchy, borówka czarna i brusznica, pszeniec leśny, wrzos zwyczajny, konwalia dwulistna, orlica pospolita, szczawik zajęczy. Można tu znaleźć też rośliny chronione, takie jak konwalia majowa i widłaki.
Zrealizowane w rezerwacie zabiegi są niezbędne, aby utrzymać walory edukacyjne rezerwatu, jak również zabezpieczyć najcenniejsze obiekty chronione - niestety część urządzeń jest niszczonych przez wandali, pozostałe podlegają naturalnym procesom niszczenia. Mamy nadzieję, że włożony wysiłek wielu osób w renowację urządzeń pozwoli zachować wysokie walory historyczne i przyrodnicze rezerwatu tak, aby turyści mogli nadal czerpać radość z przebywania w tym naturalnym skansenie przyrody.
-------------------------------------
Źródło, fot.: RDOŚ w Warszawie